Na reanimatie weer springlevend!

Hoi Nederlandse thuisblijvers!!

Jullie zullen wel denken: ‘Is ze weggewaaid tijdens een orkaan?’, ‘Is ze toch van ijs en is ze gesmolten in de hitte?’ of ‘Houdt ze niet meer van ons?’. Dit alles is niet, ik herhaal NIET, waar! Ik ben nog niet weg gewaaid, ben nog steeds niet gesmolten en hou nog steeds van jullie!
Waarom ik niks van me heb laten horen al die tijd (nou ja, 1,5 week), is omdat mijn laptop opeens besloot er mee op te houden! Nadat dinsdag het internet in ons huis eindelijk was gemaakt, leek alles koek en ei. Totdat vorige week donderdagochtend mijn scherm opeens zwart werd en hij met geen mogelijkheid meer aan wilde. Ik snapte echt niet waarom hij niet meer aan wilde en was bang dat mijn laptop na nog maar drie jaar overleden was. Gelukkig heeft Artemia, mijn stagebedrijf, een eigen computerman en toevallig is hij een Dell technicus! Hij heeft mijn laptop mee naar huis genomen en is er mee aan de slag gegaan. Vanavond kon ik hem eindelijk ophalen en zijn we weer met elkaar herenigd. Kleine domper: Het enige dat kapot was, was mijn oplader. De laptop zelf doet het prima, hij had alleen stroom nodig van een oplader die het wel deed!

Maar alles gaat dus nog steeds goed met me. Ik ga volgende week beginnen achter de activity desk in mijn eentje en ik begin er zin in te krijgen. De afgelopen dagen lieten Jacqui en Diana me steeds vaker dingen zelf doen, zoals met gasten praten, de telefoon opnemen en ‘deposits’ afhandelen. Maar de afgelopen dagen waren af en toe wel heel erg saai, omdat ik geen laptop had en het grootste gedeelte van de tijd dus voor me uit zat te staren. Gelukkig is het met Jacqui en Diana gezellig en mag ik altijd lekker lunchen in de ‘cantéééén’, dus de tijd gaat snel genoeg.

Maar ik zal jullie vertellen wat we allemaal hebben gedaan de afgelopen 1,5 week. Vorige week maandag was Cynthia, de manager van mijn afdeling CCS, terug van haar vakantie. Ik was best zenuwachtig, want zij is naast Stephanie ook mijn begeleider en ik dus wilde ik een goede indruk maken. Ik ken haar nu 1,5 week en ik vind haar erg leuk. Ze is heel Amerikaans (komt ook uit Amerika maar woont nu al 22 jaar op Sint Maarten) en roept de hele ‘fucking’ en ‘oh my god’, super grappig.
Wat me ook erg goed doet, is dat de mensen in het kantoor erg tevreden met ons zijn en dit ook laten blijken. Ze vertellen hoe blij ze met ons zijn, omdat de vorige paar lichtingen stagiaires niet erg goed waren bevallen. We krijgen regelmatig te horen dat we goed bezig zijn en willen ook weten van welke scholen we komen, zodat ze daar vaker studenten van vragen. Ik ben dus best trots op ons, want ik heb nog niet het gevoel dat ik alles van mezelf laat zien, maar toch zijn ze al heel tevreden.
Dinsdag zijn we in onze pauze wezen kijken bij de zonnebrillen winkel waar ik die super mooie zonnebril had gezien. Nou, ik kan nu trots vertellen dat het MIJN super mooie zonnebril is, want ik kon hem echt niet meer achterlaten. Ik ‘shine’ nu dus elke dag achter het stuur met mijn nieuwe zonnebril en ik ben er nog steeds heel erg blij mee!
Vorige week is onze auto ook eindelijk gerepareerd. Er zitten twee paar nieuwe banden op en er is een velg vervangen, waardoor er nu geen speling meer zit in het stuur en de bandjes netjes recht op de weg blijven! Ik cross elke dag weer vol vertrouwen richting de Westin en voel me af en toe al best wel een local, aangezien ik soms de grote stoere auto’s bijhoudt! Okee, het klinkt allemaal heel eng, speling in het stuur, crossen over de weg. Ik houd het natuurlijk wel allemaal veilig hoor. Ik moet wel zeggen dat op Sint Maarten rondrijden echt niet goed is voor mijn rijden straks in Nederland. Iedereen gooit hier gewoon zijn auto achteruit de straat op, knipperlichten bestaan hier niet, de wegen zitten vol met gaten en er zo wordt ingehaald dat je je auto soms vol in de kant moet gooien om een botsing te voorkomen. Maar ik herhaal dat ik het allemaal veilig houd hoor, komt helemaal goed!

Gisteren en de dinsdag daarvoor hebben we trouwens een nieuwe stamkroeg, namelijk La Bamba! Het is een super leuke salsabar/tent/kroeg op het strand. Er is een dansvloer waar de hele avond lang door mensen de salsa wordt gedanst en dat geeft een hele leuke sfeer! Ik houd ervan om naar de mensen op de dansvloer te kijken, want sommigen kunnen echt heel goed dansen! Het ziet er allemaal zo natuurlijk en vanzelfsprekend uit, maar gelukkig komen ze wel weer zwetend de dansvloer af, dus ze moeten er nog wel iets voor doen.
Maar het is een super leuke plek, het ziet er allemaal super Caribisch uit met palmbomen, het strand op 20 meter van de dansvloer en allemaal locals die hun heupen heen en weer gooien. Ik zit te twijfelen of ik zelf ook een paar salsalessen zal nemen, maar het trekt me niet helemaal omdat het in een warme zaal is en je geen vaste danspartner hebt. Ach, wie weet trek ik nog een keer de stoute en vooral soepele schoenen aan en ga ik het gewoon een keer proberen!

Vrijdag was voor ons een grote avond, want Yvet, Carien en ik hadden besloten een groot huisfeest te geven! Vanaf 10 uur zou het feest losgaan, er zouden ongeveer 20 Nederlandse vrienden langskomen en het beloofde een leuk feestje te worden. En dat was het ook! Er waren iets meer mensen dan we hadden verwacht, want via via waren er allemaal mensen mee gekomen. Maar iedereen heeft zich netjes gedragen en het was zeer geslaagd!
Daarna zijn we met iedereen richting de Soggy Dollar Bar gereden om daar het feestje af te maken. Een ding van die avond is me heel erg bijgebleven en dat wil ik natuurlijk even met jullie delen! Er zijn daar elke avond ook een hoop locale mensen, maar meestal houden die zich redelijk rustig. Deze avond niet, want we werden getrakteerd op een spontane demonstratie ‘daggeren’. Voor de mensen die niet weten wat het is: Het is een aparte manier van dansen en dat is alles wat ik er over zeg! Na die avond hebben we een goed beeld van wat daggeren is. Korte omschrijving: enkele vrouwen lagen serieus op de vloer met hun billen te schudden terwijl er een man boven hen hing en tegen hun aan reed op een manier die weinig aan de verbeelding over liet. Het was zelfs zo erg dat hun (altijd al extreem korte) jurkjes omhoog schoven en ze eigenlijk gewoon in hun ondergoed stonden te ‘dansen’. Ik weet niet hoe erg zoiets bij de cultuur hier hoort, maar ik vond het maar een aparte ervaring. Dan kies ik denk ik toch voor het salsa dansen bij La Bamba!

Zaterdag hebben we een rustige ochtend gehad, we hebben weer wat geskypt en het huis opgeruimd, aangezien het door het feest een enorme bende was. Daarna zijn we naar een strand gegaan dat we nog niet kenden. Het heet Karakter Beach, naar het strandtentje ‘Karakter’ dat er zit. Het was echt een heerlijke plek om een luie zaterdag door te brengen! Wij legden ons handdoekje op het zand neer en voordat we erop lagen stond er al iemand van het strandtentje naast ons met de vraag of we iets wilden drinken. Op een brakke dag was dit een verademing en we hebben er ook heel erg van genoten. Karakter ligt naast de landingsbaan van het vliegveld, dus regelmatig vlogen en vliegtuigen over ons hoofd of stegen ze met grof geweld achter ons op. Na het zwemmen wandelde je naar je handdoek en nam je weer een slokje cola uit je glas en pak je een bitterbal van het bord, terwijl je even je mobiel checkt (jaaaaaa, er is daar zelfs WiFi!!!!). Als dat niet hemel is…
Daarna hadden we afgesproken met vrienden om naar de film te gaan. Eén van de jongens had de film uitgekozen en de trailer zag er leuk uit. Eerst gingen we met Yvet, Carien, Erwin en ik uit eten bij Pineapple Pete, één van de meest aangeraden restaurants op het eiland. En ik geef iedereen helemaal gelijk, want niet alleen de naam van het restaurant is fantastisch, het eten was dat ook! Ik heb heerlijke fish&chips gehad en heb de gerechten van de anderen mogen proeven en die waren ook heel erg lekker! Absoluut een aanrader, dus Thomas, Pap en Mam, dat is er eentje die jullie zeker ook nog gaan zien!
Met een volle buik liepen we richting de bioscoop om naar de film Lawless te gaan. Gelukkig hadden we de tip gekregen warme kleren aan te trekken, want de airco stond echt op 15 graden in de bioscoop. De film begon best leuk, het ging over een groep illegale drankhandelaren tijdens de drooglegging in Amerika, die werden dwarsgezeten door mannen van de regering. Al snel werd de leuke film een film met geweld en daarna werd het zelfs een best gruwelijke film. De twee groepen gingen hard tegen hard en wij mochten toekijken hoe kelen werden doorgesneden, mensen werden overgoten met hete pek en nog veel meer martelpraktijken. Het was soms zo gruwelijk dat ik moest huilen van de dingen die gebeurden in de film. Ik voelde me zo alleen in die grote donkere zaal en heb nog zitten twijfelen om weg te lopen. Achteraf was het wel een goeie film, want het verhaal was pakkend en spannend. De mannen vonden de film ook leuk, maar geen van de vrouwen had er echt van kunnen genieten.
We zijn daarna nog even wat gaan drinken bij een sportsbar en dat was wel gezellig. Alleen stond er kooivechten op, lekker cynisch na zo een gruwelijke film.

Het stomste was dat de sfeer van de film en het gevoel dat ik tijdens de film had, de volgende dag in me bleef zitten. Ik heb me de hele dag een beetje down gevoeld en was voor mijn doen heel stil. We zijn naar Mullet Bay geweest, wat door de meeste mensen het mooiste strand van het eiland wordt genoemd. Helaas was het een beetje bewolkt, dus het strand was niet op zijn allermooist. Maar het was nog steeds een heel mooi strand en ik ga er graag nog een keer naartoe als ik me goed voel en de zon schijnt.
Zondagavond voelde ik me weer iets beter en zijn we met een groepje mensen naar een honkbalwedstrijd van de plaatselijke honkbalhelden geweest. Het was erg leuk om te zien en om met een hoop enthousiaste supporters op de tribune te zitten. Voor drie dollar hebben we patat met kipnuggets en cola als avondeten gehad, dat was ook een meevaller! Helaas verloor het team waar we voor waren, maar ondanks dat was het wel een erg leuke avond.

Poeh, ik kan ook nooit een klein verhaal schrijven, zeker niet als ik jullie moet vertellen over 1,5 week aan activiteiten! Toch nog weer even een paar leuke kleine dingetjes:
- Ik heb mijn eerste echte stagiaire klusje gedaan: 36 USB-sticks met oude powerpoints leeggemaakt en er de nieuwe powerpoints op gezet. Ik heb er 3 kwartier over gedaan!
- Toen we terug liepen van Karakter Beach naar de auto, zat er een enorme leguaan (ik denk dat ie wel een halve meter was van kop tot staart) op een muurtje in de zon.
- Na ons huisfeest hebben we het beste ontbijt ooit gehad en je maakt het als volgt: sneetje geroosterd brood, kaas, ham, bacon, ei, sneetje geroosterd brood, kaas, ham, bacon, ei, sneetje geroosterd brood. Simpel, makkelijk en SUPER LEKKER!!
- De huishond van Karakter is een super leuke pitbull met een obsessie voor ballen. Het brengt niet alleen een extra moeilijkheid bij het voetballen, het zorgt ook voor gaatjes in onze nieuwe voetbal toen hij de bal wel een keer te pakken had…

Ik heb er genoeg van, ik wil niet meer typen, ik wil slapen. Hopelijk hebben jullie weer een beetje een beeld van wat ik hier allemaal doe! Aanstaande vrijdag en zaterdag moeten we een groot event opbouwen in de Westin. Het leukste aan dat event is, is dat we het zaterdag nacht weer moeten afbreken terwijl wij eigenlijk naar Quintino in de Soggy wilden. Ik zal jullie snel vertellen hoe dat was om te doen!

Dikke zoenen voor jullie allemaal!!!