Bezig bijtje

Hoiiiii trouwe volgers!!

Hè, weer even van me laten horen hoor! Ik merk dat ik toch wel wat drukker ben dan eerst, want ik moet af en toe echt bedenken dat ik deze week hoognodig weer een verslag moet typen. Ik heb namelijk hartstikke veel dingen gedaan de laatste weken, hoog tijd voor een update! Dus bij deze, ik ga weer mijn best doen om een leuk verhaaltje voor jullie te schrijven.

Mijn laatste verslag was over de weken dat Thomas was, wat was dat enorm leuk! Dan is het best lastig om weer alleen te zijn, op eigen benen te moeten staan en weer verder te gaan met je leventje hier. Stage ging als vanzelf goed, want dat houdt je hier prima bezig hoor! Tijdverdrijf nummer 1! Maar in de avonden en weekenden is hij er niet meer en ben je weer alleen met je vrienden hier op het eiland. Toch weer even wennen, ook al was hij hier niet heel lang!

Dat weekend ben ik meteen gaan duiken met drie vriendinnen, Emmy, Petra en Sarah. We zouden eigenlijk het weekend daarvoor gaan duiken, want Thomas wilde dat ook heel graag, maar helaas waren de golven toen te hoog! Dus dan maar zonder hem en gelukkig was het nog steeds super gaaf!
We moesten eerst allemaal duikspullen aantrekken: een wetsuit, duikbril, vest waarin je duikfles kwam, flippers, een riem voor je lood. Nou, daar sta je dan met je handen vol spullen, nog geen idee wat je er mee moet doen, maar toch voelt het al wel redelijk cool! Na een lesje duiken op ed boot gingen we naar een andere baai waar we wat oefeningetjes gingen doen. Paul, onze duikinstructeur, had veel geduld en deed eerst met Sarah en Petra de oefeningetjes. Ondertussen keek ik mee onder water, waardoor ik al precies wist wat je moest doen. Ik had dus niet veel moeite met de oefeningetjes (water uit je masker blazen, mondstuk uitdoen, weggooien achter je rug en weer terugvinden en terug in je mond doen) en kreeg zelfs een high five!
Daarna gingen we dichter naar de rotsen en daar werden we rustig naar beneden 'gebracht'. De instructeur bleef constant bij je met het afdalen, omdat je je oren moet klaren en zodat je niet in paniek raakt enzo. Ik hing al snel op de bodem en was druk bezig de zee-egels op de rotsen te ontwijken, want er stond een sterke stroming! Daarna mochten we achter Paul aanzwemmen en leidde hij ons rond over de zeebodem. Het was zo ongelofelijk gaaf, zowel het duiken als alle dingen die je ziet. Het duiken was heel sereen, omdat alles om je heen rustig beweegt. De visjes zwemmen rustig rond over de bodem en jij kijkt gewoon rustig toe hoe zij hun algjes of elkaar opeten. We hebben allerlei vissen gezien, de normale kleintjes, maar ook een grote opblaasvis, een krabbetje die op een spin leek, een hele grote lange dunne vis, een grote platte felblauwe vis, allerlei scholen met gekleurde visjes. Het was echt heel gaaf om op zo een manier de onderwater wereld te bekijken! Kortom: iets om niet te vergeten!

De week daarna ben ik druk begonnen aan mijn verslagen voor mijn studie. Door al die tijd bij de Activity Desk was ik namelijk achterop de planning geraakt en moest ik snel wat dingen inleveren. Ondertussen waren de voorbereidingen voor onze grote groep, 93 houthakkers uit Canada, in volle gang. Ik heb meerdere dagen over het eiland rondgereden om dingen te regelen. Aan de ene kant best leuk, maar aan de andere kant heel vermoeiend, want 3 uur autorijden voor iemand die nog maar 4 maanden haar rijbewijs heeft, is heel wat!
Toen de groep eindelijk was gearriveerd, kwam ik voor het eerst met ze in aanraking tijdens een 'dine around'. Dit betekent dat de gasten een paar restaurants krijgen voorgesteld en ze zelf mogen kiezen waar ze gaan eten. Ieder restaurant staat onder de begeleiding van één CCS medewerker. Ik had het restaurant 'La Gondola' toegewezen gekregen. Ik kreeg een tiental stijven Franse Canadezen die het allemaal wel zelf konden regelen. Ik had dus niet echt mijn handen vol aan ze en heb alleen het broodnodige voor ze gedaan, zoals de bus regelen voor het vervoer terug.
De rest van de tijd heb ik met Auchie, een collega, in 'Rare' gezeten, een heel gaaf restaurant met een japans getinte keuken waar dertig mensen van onze groep zaten te eten. Auchie en ik kregen eten aangeboden van het restaurant, dus ik heb zitten genieten van het heerlijke eten dat voor mijn neus werd neergezet. Het allerleukste van de hele avond was dat er opeens een groep Nederlandse chefs binnen kwam lopen! Ik had ze de dag daarvoor gezien toen ze gingen koken bij Karakter, onze favoriete strandtent. Het was een redelijke verrassing toen bleek dat ze me nog herkenden van Karakter, maar ik raakte in ieder geval met één van hen aan de praat, Gerrit Greveling. Super leuk, want hij kwam uit Vriezenveen (Twente!!) en had ook in Groningen gestudeerd! Hij heeft me vervolgens voorgesteld aan alle andere (ex) chef koks die mee waren. De echte grote chefs waren er hoor, onder andere van Kaatje bij de Sluis, Ciel Blue, Hotel l'Europe en de Pastorie. Heb ik toch nog wat aan al die kookprogramma's kijken! :D Ze stonden er zelfs op dat, wanneer ik weg ging, nog even gedag kwam zeggen. Zo gezegd, zo gedaan, aan het einde van de avond heb ik de mannen uitgezwaaid en was ik om 12 uur weer thuis, een lange avond!

Woensdag zou ik weer met de groep mee gaan, deze keer had ik twaalf mensen die ik moest begeleiden bij de Tiki Hut. De Tiki Hut is een groot vlot in een baai waar mensen naar toe worden gebracht voor een dagje zwemmen, snorkelen en chillen. Alleen, toen we die ochtend wakker werden, was dat niet van de wekker! Nee, een politieman stond bij ons op de deur te kloppen terwijl onze huisbaas onze telefoon belde! Nou, ik ben wel eens vriendelijker wakker gemaakt, maar helaas had de politieman geen ontbijtje meegenomen.
Maar wat bleek nou: Er was ingebroken in onze auto! De hele deur van de bijrijders stoel was omgebogen. Tussen de rand van de bovenkant van de deur en het frame zat bijna 10 cm ruimte! Ze hadden in het dashboardkastje gekeken en in de sloten zitten porren, maar uiteindelijk niks meegenomen! Niet dat er iets waardevols in de auto lag, want daar letten we heus wel op. Maar het was wel schrikken, ons lieve blauwe Getzje volledig mishandeld! Carien en Yvet zijn aangifte gaan doen, terwijl ik snel richting Philipsburg ben gegaan om de houthakkers te ontvangen in de haven.
Gelukkig verliep alles met de bouwvakkers soepel en waren ze blij. Ik mocht van Stephanie, mijn begeleidster en organisator van deze groep, gewoon met de mensen mee doen, zolang ik maar wel zorgde dat alles goed verliep. Dat heb ik me niet twee keer laten zeggen! Toen iedereen een beetje zijn weg had gevonden op het vlot of in het water, ben ik zelf ook met snorkelspullen het water in gesprongen. Op het vlot heb ik nog een beetje zitten kletsen met wat mensen en ze waren super aardig. Leuk om verhalen te horen over hoe die mensen in Canada leven en wat ze allemaal doen. Andersom vonden zij het ook leuk om mijn verhalen over mijn stage te horen en zo had ik al snel een paar vrienden gemaakt! Tijdens de terugweg op de boot naar Philipsburg kreeg ik van één van de mannen zelfs nog een heel groot compliment. Hij vertelde me dat hij me een hele natuurlijke leider vond en dat mensen me graag 'volgden', zonder dat ik op een gids ofzo leek. Nou, daar ging ik wel een beetje van stralen, want dat had ik nog nooit van iemand gehoord. Ik wil later graag wel hoog klimmen, dus dit compliment gaf me een boost en hoop dat ik dat ook ga bereiken! Super leuk, wederom.

Dan wil ik jullie als laatste nog even vertellen over Anguilla, want daar zijn we afgelopen zondag geweest! Ik wilde al een tijd naar Anguilla en eindelijk was er dan het plan om naar Anguilla te gaan! Zondag om half 11 zaten we op de boot naar Anguilla. Daar aangekomen hebben we een stempel in ons paspoort gekregen (jaja, zeer belangrijk voor een reiziger!) en hebben we meteen een auto gehuurd.
Anguilla is een Brits eiland, dus moesten we links rijden! Ik was reelijk snel gebombardeerd tot gids en heb dus gekozen naar welke stranden we zouden gaan. Eerst zijn we helemaal naar de westkant van het eiland gereden en hebben we op een prachtig strand in de zon gelegen. Daarna zijn we snel weer doorgegaan naar een baai waar, voor zover ik wist, een bedrijf zat die dolfijnen had waarmee je kon zwemmen enzo! Nou, dat viel tegen, want er was nergens een bedrijf of een dolfijn te bekennen!
Teleurgesteld zijn we toen op zoek gegaan naar een cafeetje om te lunchen, maar alles was dicht! Uiteindelijk vonden we een leuk reggae café aan het strand waar we met de voeten in het zand een heerlijke hamburger hebben zitten eten.
Daarna zijn we naar het mooiste strand van het eiland gegaan, Shoal Bay. Dit schijnt op nummer 4 van de lijst met mooiste stranden van de wereld te staan, maar ik kan er nu weinig over vinden op het internet. We waren in ieder geval allemaal heel benieuwd! Het strand was absoluut heel mooi, maar dan ga je je toch afvragen wat een strand nou één van de beste stranden in de wereld maakt. Het was super mooi, een superwit, breed strand met felblauwe of haast groenige zee, maar het was wel gewoon een strand. Geen speciale rotsen, extreem grote palmbomen, knusse sfeer of datgene waarvan je zegt: 'Dit is echt het mooiste strand van de wereld'. Nouja, het was in ieder geval erg mooi, maar het was dus nog onduidelijk wat het dan precies zo speciaal maken.
Na Shoal Bay zijn we op zoek gegaan naar een grot, zoals op de kaart stond aangegeven. We moesten er een heel stoffig pad voor op, maar dat zou het waard zijn, dachten wij. Het was het zelfs zo waard, dat we eerst twee keer voorbij de grot waren gereden totdat we erachter kwamen dat een soort bruinrode zanderige rotswand van een paar meter hoog achter een huis de grot was, echt imposant.
Na de teleurstellende 'grot' hebben we nog twee stranden bekeken, beide ook erg mooi, voor foto's moeten jullie even hieronder kijken. Na zoveel stranden hadden we dat wel gezien en wilden we iets anders bekijken. Op de kaart stond dat er vlakbij een light house was en dat leek ons leuk om naartoe te gaan. Meestal betekend een vuurtoren mooi uitzicht, want volgens de kaart stond hij ook nog eens op een klif. Wij zijn dus vol goede moed die kant op gereden en het laatste stuk op aanraden van een lokale man gewandeld. Aan het einde van een paadje stonden we eerst even raar te kijken, want we konden zo snel nergens een light house zien. Maar toen zagen we hem, tussen het struikgewas zagen we opeens de light house van Anguilla. Ik nodig jullie uit om wederom tussen de foto's te gaan zoeken naar de light house, waar wij ons zo belachelijk voor hebben uitgesloofd om daar te komen en hem te bekijken.
Het laatste stuk heb ik terug naar het pondje gereden en dat was best spannend, maar alles is helemaal goed gegaan! Weer in Marigot hebben we nog een salade gegeten bij een leuk restaurantje en zijn we daarna uitgeput naar huis gegaan.

Komen ze weer: de grappige dingetjes die ik overdag meemaak!!
- Ik had jullie toch eerder verteld over die vissen die op me af kwamen zwemmen en dat ik daar bang voor was. Nou, over die angst ben ik heen, sinds de Tiki Hut. De mannen die op het vlot toezicht hielden hadden namelijk stukjes brood bij zich om vissen te lokken. Ze vonden het super leuk om die stukjes brood vlakbij onze hoofden in het water te gooien, waardoor er binnen een seconde opeens 100 vissen naast je hoofd zitten te vechten om een stukje brood. De eerste keer was dat flink schrikken, maar daarna werd het steeds leuker!
- Laatst hadden de wedding meiden een stuk van de bruidstaart van één van hun klanten over. Raad eens wie er allemaal tijdens de lunch zaten te smikkelen op kantoor??
- De auto die we hadden gehuurd op Anguilla was een automaat, maar had een hele andere indeling dan de normale auto's. Dit resulteerde in een zoektocht van 10 minuten naar de handrem!! Want ja, hoe wil je anders van de plaats komen...?
- Het hoogseizoen is ondertussen redelijk losgebarsten. Elke dag liggen er tenminste 3 cruise ships in de haven en loopt Philipsburg over van te dikke Amerikanen met sportschoenen en veel te grote korte broeken.
- Op dit moment zijn we op mijn stage net begonnen met de kerstdecoratie van het vliegveld. Dit doet het bedrijf elk jaar en staat bekend als een enorme klus, want we kunnen pas vanaf 5 uur 's middags beginnen met decoreren. Gisteren was de eerste dag en we hebben tot half 1 's nachts kerstballen, strikken en slingers in kerstbomen, guirlandes en aan plafonds lopen hangen. Dit gaat waarschijnlijk nog wel 2 weken zo door: van 9 tot 5 werken en daarna van 5 tot laat het vliegveld decoreren. Gelukkig hoef ik niet elke dag, maar het is wel vermoeiend.
- Afgelopen zaterdag heb ik eindelijk mijn eerste pepernoot van het seizoen gehad, oh wat was dat goddelijk!

Mijn volgende verslag gaat weer even duren, zeker weten 1,5 week. Ik kan er niks aan doen, want volgende week zijn papa en mama hier en ga ik elke avond met hen gezellige dingen doen!!!!! Jeeej, ik kijk er echt heel erg naar uit om mijn lieve ouders weer te kunnen knuffelen! Plus dat we met ons drieën Sinterklaas gaan vieren, alleen dan zonder haard en warme chocolademelk.

Tot snel lieverds!!
Dikke zoenen