Het avontuur is voorbij...

Hallo lieverds!

Jeetje, de laatste keer een reisverslag op Sint Maarten typen. Zo gek, dat alles nu echt eindigt. Zes maanden lang staat 3 februari al vast als terugreis en vaak heb ik er naar uitgekeken. Toch is het nu heel raar dat die datum morgen is, omdat je altijd aan die datum hebt gedacht alsof die nog heel ver weg is. Überhaupt gek, wat voor een rol die datum in dit avontuur speelt. Ik heb de afgelopen weken heel vaak uitgekeken naar terug gaan naar Nederland, maar nu het bijna zo ver is, kan ik er ook tegenop kijken. Het is maar af en toe dat ik hier wil blijven, maar ik ga de zon en warmte en cultuur en mensen en omgeving en nog veel meer wel missen.
Maar zonder helemaal filosofisch en emotioneel te worden, ga ik jullie gewoon vertellen over mijn laatste week!

Om te beginnen met maandag, mijn verjaardag! Het voordeel van het tijdsverschil was dat ik, ook al was het 8 uur, wakker werd met allemaal berichtjes op Whatsapp en Facebook. Het was raar, ik lag alleen in mijn bedje, het leek een normale dag, het enige verschil met andere dagen is dat iedereen me feliciteerde. Maar het hielp wel hoor, ik begon me al iets feestelijker te voelen! Nadat ik bijna twee uur had besteed aan het beantwoorden van berichtjes, mails en skypen met mijn broer, ben ik maar uit bed gegaan en heb ik een verjaardagsontbijt voor mezelf gehaald: stokbrood met kaas!!! Dat is voor mij een echte delicatesse, want kaas is vreselijk duur. Hierna ben ik even naar Philipsburg gegaan, in de hoop een cadeautje voor mezelf te vinden. Dat werd uiteindelijk een Sint Maartens nummerbord, als aandenken aan mijn tijd hier!Daarna heb ik heel gezellig met Sabine bij mijn favoriete lunchcafé geluncht. Halverwege de middag was ik weer thuis en moest ik nog even snel naar het strand, want dat kan ik waarschijnlijk alleen dit jaar doen op mijn verjaardag! Ik krijg vast niet meer de kans om met mijn billen op het strand te liggen op 28 januari, dus dit moest echt even gebeuren. Mijn tante had het goede idee om een verjaardagscocktail te drinken, dus dat heb ik gedaan: een Frozen Strawberry Colada, erg lekker!
’s Avonds heb ik wat lekkere dingen in elkaar gedraaid en heb ik met drie vriendinnetjes heel gezellig gegeten. Ik heb zelfs nog cadeautjes gekregen: een armbandje dat ik wilde en een body mist (soort parfum)! Toen ik de cadeautjes aan het uitpakken was voelde ik me wel echt even jarig, dus dat was een schot in de roos!
Al met al heb ik dus een hele leuke verjaardag gehad en de dingen gedaan die ik wilde doen!

Dinsdag en woensdag heb ik niet heel veel speciaals gedaan. Ik heb een beetje op het strand gelegen (niet eens zoveel), aan mijn verslag gewerkt, in Philipsburg geshopt (alleen een handbagage koffertje veroverd) en met vriendinnen gegeten. Woensdagavond zijn we naar Bamboo Bernies geweest, een luxe sushi restaurant op het eiland. Het was super lekker en heel leuk om weer een keer sushi te eten! Daarna hebben we de avond voor de laatste keer afgesloten in de Tantra. Helaas moesten we op tijd naar huis, want de dag erna moest iedereen werken, zelfs ik!

Donderdag was namelijk mijn laatste dag dat ik iets voor CCS ging doen, een groep begeleiden naar St. Barths! Het allerleukste was dat we de groep tijdens de reis naar St. Barths moesten begeleiden en terug, maar op St. Barths hadden we niks te doen!
Het begon niet zo goed, want ik had in mijn slaap de wekker uitgezet en ik werd dus om kwart over 8 wakker gebeld. Toen ben ik wederom in standje turbo richting de haven gesjeesd en was ik net op tijd om nog op de boot mee te kunnen. Na deze vliegende start konden we op de boot even ontspannen, maar de zee was woest, dus echt ontspannen was het ook weer niet. In St. Barths moesten we eerst alle mensen nog informatie geven over waar ze naartoe konden, maar daarna hebben we iedereen los gelaten en waren we zelf ook vrij.
Na een rondje door Gustavia, de hoofdstad, gelopen te hebben en alle grote private yachts in de haven te hebben bekeken, zijn we met een taxi naar het mooiste strand van St. Barths gegaan, St. Johns. Daar hebben we eerst even op het strand gelegen, deze keer wel om uit te rusten, en daarna zijn we bij een leuk tentje gaan lunchen. Een erg lekkere lunch trouwens, een panini met prosciutto, mozzarella en tomaat. Daarna hebben we een rondje door St. Johns gelopen en uiteindelijk besloten naar het einde van de landingsbaan van St. Barths te lopen. Om daar te komen moesten we over het strand lopen en op dat strand was een fotoshoot voor een tijdschrift bezig. Het was zelfs zo groot dat er drie paparazzi op een afstandje foto’s stonden te maken van het hele gebeuren. Grappig om te zien, maar ik zou het niet willen doen. Alle mensen die bij de fotoshoot betrokken waren keken zo verveeld, daar werd ík nog bijna depressief van! Dus we zijn doorgelopen naar het einde van de landingsbaan, die eindigt in strand en zee! Heel gaaf, want je kunt dus ook gewoon de landingsbaan oplopen. Het gebied achter de landingsbaan, dus strand en zee, werd alleen met drijvers en lijnen aangegeven als ‘gevaarlijk gebied’. Heerlijk, die Caribische eilanden, alles is hier zo makkelijk. Nergens hekken, nergens bewaking, zelfs geen verkeerstoren kunnen ontdekken die in de gaten hield of er geen gevaarlijke situaties waren.
Daarna zijn we terug gegaan naar Gustavia, want de boot zou over een uur weer vertrekken. We hebben nog even een ijsje gehaald en alle mensen van onze groep zien binnen druppelen. Daarna zijn we weer met iedereen op de boot gegaan en teruggevaren naar St. Maarten. Op de terugweg was er nog een heel speciaal fenomeen, de zon ging namelijk onder achter de regen van een wolk erboven. Je zag dus de zon heel vaag door de regen heen verdwijnen. Echt een heel mooi gezicht, de foto’s laten alleen niet zo goed zien hoe het er echt uitzag.
Het dagje was uiteindelijk dus super leuk, ondanks de slechte start. St. Barths is een erg mooi eiland, vooral goed onderhouden in vergelijking met St. Maarten. Het eiland is echt eentje zoals je in de tijdschriften ziet, met palmbomen langs mooie wegen, zeer goed onderhouden, westers uitziende winkels en een haven vol dikke private yachts. De huizen waren erg mooi en alles was ook meteen een stuk duurder. Het was super leuk om nog even daar rond te kunnen kijken en te zien hoe het ook kan. Want af en toe is St. Maarten wel een beetje een oud eiland met slecht onderhouden wegen en huizen. Maar ik vind St. Maarten leuker, want op St. Barths is alles veel te duur en overdreven en er zijn nauwelijks lokale mensen, het hele eiland is overgenomen door rijke blanken.

Vrijdag heb ik eerst afscheid genomen op het werk. Nadat ik de laatste dingen had geregeld heb ik iedereen dag gezegd en ben ik voor het laatst het kantoor uit gelopen. Raar, maar ik vond het gelukkig niet heel moeilijk. Bij mijn stagebegeleider, Stephanie, vond ik het wel lastig, want zij is toch altijd een beetje mijn houvast in het bedrijf geweest. Daarna ben ik nog langs de Westin gereden om daar afscheid van iedereen te nemen, maar niet iedereen die ik wilde zien was er, dus ik moet vandaag nog een keer!
Na nog een uurtje strand heb ik me thuis omgekleed en zijn we voor mijn afscheid uit eten geweest bij de Greenhouse. Dat was super gezellig, ook al waren alleen Sabine en Alexandra er. Daarna hebben we nog een drankje gedaan bij Pineapple Pete en vervolgens hebben we de Soggy voor de laatste keer onveilig gemaakt!

Vandaag ga ik dus nog een keer bij de Westin langs en naar het vliegveld om Soidi gedag te zeggen (die was er gisteren ook niet). Verder wil ik nog even naar het strand en moet ik dan toch maar mijn koffer in gaan pakken! Raar, maar ik heb zin om terug te vliegen.

Klaar met mijn verhaal, dus weer een paar feitjes!!!

- Nog een voorbeeld van het dure St. Barths: Er was bij een makelaar een stuk grond te koop, 1850 m2. Dat kostte dus………… 12 miljoen dollar!!! En dan heb je alleen nog maar een lap grond om op te bouwen!!! Maar de taxichauffeur vertelde ons dat Abramovic (eigenaar van Chelsea) er een huis van 80 miljoen heeft staan, dus dan is het alweer iets meer te begrijpen.
- Ik had problemen met het cashen van mijn laatste check. Ik heb al drie keer mijn geld meegekregen met een check waarop staat: ‘Jette Soeteman’. Gisteren begonnen ze opeens te zeiken omdat er ‘Jette’ op de check staat en ‘Gertrude Juliette’ op mijn paspoort! ‘Nee, dit kan echt niet, het kan een andere mevrouw Soeteman zijn…’, zeiden ze. Hoeveel Jette Soetemans denken ze dat er op dit eiland zijn??? Irritante lui hier af en toe!
- Mijn huisgenoot Ashna, waar ik in mijn vorige verslag over vertelde, heeft besloten om terug te gaan naar Nederland en niet hier haar stage te lopen. Super zonde, want ik weet zeker dat ze hier een toptijd zou hebben gehad. Maar het eiland is niet wat ze had verwacht en ze ziet het niet zitten om hier 5 maanden te moeten blijven. Haar keuze, maar ik denk niet dat het de goede keuze is!
- Over minder dan 41 uur ben ik alweer in Nederland!!!!!!

Nou, dat was het dan weer. Maandag om 9 uur land ik, als het goed is, weer op Schiphol, waar pap, mam, Thomas en Eline op mij zullen staan wachten! Ik heb enorm veel zin om iedereen weer te zien en te kunnen vasthouden!
Dankjewel Sint Maarten, het was fantastisch en ik heb enorm van je genoten! Deze maanden ga ik nooit meer vergeten! Het is goed zo, mijn avontuur is voorbij!

Tot snel allemaal!
Voor de laatste keer nog een paar dikke, warme zoenen vanuit Sint Maarten!!